TSAYN MUH HNCHETS | Tsayn Muh Hnchets Erzeroumi Hayots Lerneren

TSAYN MUH HNCHETS

Tsayn muh hnchets Erzeroumi hayots lerneren,
Tount tount yelan hayots srder zenki shachunen.

Hye kyughatsin tarouts eh ver sour, zenk cher desadz,
Tashduh toghouts, sour, hratsan pahi deghn arav.

Knkoush gyankuh dzanr eh tvoum Hye oriortin,
Zenkuh tserin hortoroum eh Hayots kacherin.

Hye diginuh esdeeboum eh amousnour knal,
Baderasmi tashdin vra verk dal, esdanal.

Hye dzerouguh tsoubuh tserin lalov khntroum eh,
Hayreniki azadoutioun desnerl ou mernil.

Anmiyoutioun dounuh kantogh hayots kheghdj azkin,
Hrajaryats, deghi dvav miyoutyan tsaynin.

Lsets toorkuh ou saretsav aryunuh vadin,
Cher yerazel Hayin desnel na ait vidjagin.

Yevrobayin louruh hasav sharjman Hye keghchgin,
Ourakhagan voghchouyn dvav hayrenaserin.

Tsndza, mair mer, ov Hayasdan, vortikt miyatsan,
Out tarerou souk ou takhidz keznits veratsan.

Ousoumn ou louys azadoutian art kez en unger,
Sour, hratsan, yerant razmi bashdban anveher.

Ourakhatsav Mayr Hayasdan, yelav meghmatsav,
Hin tarerou sourk, darabank mee kich meghmatsav.

Hon ganknetsav sourp troshag aryunov nergvadz,
Anor vra Azadoutioun gum Mah er krvadz.

Ձայն Մը Հնչեց

Ձայն մը հնչեց Էրզրումի հայոց լեռներէն,
Թունդ թունդ ելան հայոց սրտեր զէնքի շաչիւնէն։

Հայ գիւղացին դարուց ի վեր սուր, զէնք չէր տեսած,
Դաշտը թողուց՝ սուր,հրացան բահի տեղն առաւ։

Քնքուշ կեանքը ծանր է թւում հայ օրիորդին,
Զէնքը ձեռին յորդորում է հայոց քաջերին։

Հայ տիկինը ստիպում է ամուսնոյն գնալ,
Պատերազմի դաշտին վրայ վէրք տալ, ստանալ։

Հայ ծերուկը ցուպը ձեռին լալով խնդրում է,
Հայրենիքի ազատութիւն տեսնել ու մեռնիլ։

Անմիութիւն տունը քանդող հայոց խեղճ ազգին,
Հրաժարեցաւ, տեղի տուաւ միութեան ձայնին։

Լսեց թուրքը ու սառեցաւ արիւնը վատին,
Չէր երազել հային տեսնել նա այդ վիճակին։

Եւրոպային լուրը հասաւ շարժման հայ գեղջկին,
Ուրախական ողջոյն տուաւ հայրենասէրին։

Ցնծա՛, մայր մեր, ո՜վ Հայաստան, որդիքդ միացան,
Ութ դարերու սուգ ու թախիծ քեզնից վերացան։

Ուսումն ու լոյս ազատութեան արդ քեզ են ընկեր,
Սուր, հրացան, եռանդ ռազմի պաշտպան անվեհեր։

Ուրախացաւ Մայր Հայաստան, ելաւ կանգնեցաւ,
Հինգ դարերու սուգ, տառապանք մի քիչ մեղմացաւ։